EVEN WEG

Sandrine Wouters debuutvoorstelling brengt de emotionele en fysieke lading van epilepsie naar een podium. Waar brengen deze fysiek uitputtende en tegelijkertijd absurde maar ook kwetsbare bewegingen een lichaam naartoe? Hoe gaat dat als je af en toe even weg bent van hier?

Het resulteert in een intensieve en krachtige choreografie met repetitieve bewegingen, ademhalen en bewegingen die tot uitputting leiden. Ook schaamte en zorg krijgen een plek in deze voorstelling, gebracht door een groep dynamische dansers.

De titel van Sandrine’s eerste voorstelling is afgeleid uit het ‘even weg’ zijn van de wereld tijdens een epilepsieaanval.

“Ik vertrek niet vanuit het nabootsen, wel vanuit de fysieke en emotionele lading die erbij komt kijken.
Het repetitieve, het vermoeiende, het opschroeven van ademhaling en intensiteit:
dat vind ik interessant en krachtig om uit te voeren.”

[Voor Sylvester – 5 jaar]